blow แปลว่า

ความหมายของ blow ในภาษาไทย

• 0 a stroke or knock -- การตี

  • She suffered a blow to the head.

• 1 a sudden misfortune -- โชคร้ายโดยไม่คาดคิด

  • Her husband’s death was a real blow.

• 2 (of a current of air) to be moving -- (ลม) พัด

  • The wind blew more strongly.

• 3 (of eg wind) to cause (something) to move in a given way -- พัดไปทาง

  • The explosion blew off the roof of the house.

• 4 to be moved by the wind etc -- ถูกพัด

  • The door must have blown shut.

• 5 to drive air (upon or into) -- เป่า

  • Please blow into this tube!

• 6 to make a sound by means of (a musical instrument etc) -- เป่า (เครื่องดนตรี) ให้เกิดเสียง

  • He blew the horn loudly.