0 present participle of discharge --
1 to allow someone officially to leave somewhere, especially a hospital or a law court: --
Patients were discharged from the hospital because the beds were needed by other people.
More than half of all prisoners discharged are reconvicted within two years.
UK A peace protester was conditionally discharged for twelve months (= allowed to go free only if they do not commit a crime again for this period of time).
2 to send out a substance, especially waste liquid or gas: --
3 to perform a task, especially an official one: --
We can complete it step by step however long the road is and it can't be completed however short the road is if you don't even mark your footprint.
We kunnen het stap voor stap voltooien, hoe lang de weg ook is en het kan niet worden voltooid, hoe kort de weg ook is, als je niet eens je voetafdruk markeert.